Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że poszczególne butelki whisky na półce w sklepie absolutnie niczym się od siebie nie różnią. Jedyną dostrzegalną różnicą dla osoby, która nie interesuje się tym światem jest cena, której wahania nawet w zwykłym markecie potrafią być odczuwalne. Jest to jednak złudne odczucie, ponieważ alkohol ten produkowany jest z różnych składników, w zależności od regionu, z którego pochodzi. Z tego też tytułu wyszczególniłem podział na „whisky” i „whiskey”. Pierwsza z nich odnosi się do destylatów pochodzenia głównie Szkockiego, ale również Japońskiego czy Kanadyjskiego. Whiskey natomiast napotkamy w kolebce tego trunku – Irlandii oraz Stanach Zjednoczonych. Z czego wynika różnica w pisowni? Tego nie wiemy, istnieje jednak legenda głosząca, że Amerykanie traktowali szkockie whisky jako towar drugorzędnej jakości, toteż chcąc się wyróżnić dodali literę „e” do swoich produktów. Trunki te różnią się jednak nie tylko pisownią. Amerykański pomysł skupia się na kukurydzy jako głównym składniku tego alkoholu, zaś Irlandczycy postawili na słód jęczmienny. Szkoci natomiast nie chcieli być monotematyczni i postawili na dwa rozwiązania. Jednym z nich jest tak zwana whisky typu blended, czyli mieszana, z różnych zbóż, z kolei ta druga to tak zwany Single Malt – produkowana tylko z jęczmienia. W dzisiejszym artykule pochylimy się głównie nad tą drugą opcją, gdyż jest powszechnie uważana za bardziej prestiżową oraz zdecydowanie droższą whisky.