Sytuacja, w której się znaleźliśmy jako polski naród nie napawa optymizmem. Coraz mniej młodych osób, coraz więcej starych osób. Co się z tym wiąże? Problemy wynikające ze zmniejszającej się liczby populacji dotykają w różnym stopniu każdej dziedziny życia. W zależności od punktu widzenia, za najważniejsze kwestie w kontekście naszej sytuacji można uznać wydolność systemu opieki zdrowotnej, zastępowalność pokoleń mającą zagwarantować ciągłość narodu oraz stabilność aktualnego systemu emerytalnego, który opiera się na aktualnej, a nie przeszłej liczbie wpłacających. Wraz z wiekiem zmieniają się nasze możliwości i potrzeby, dlatego też osoby w wieku produkcyjnym, przy tak układającej się piramidzie demograficznej, będą musiały mierzyć się ze zdecydowanie rosnącym obciążeniem wydatkami socjalnymi na potrzeby osób starszych. Osoby w wieku poprodukcyjnym zazwyczaj, jak sama nazwa wskazuje, nie produkują (także nie świadczą usług) a głównie konsumują. Młode osoby będą musiały utrzymać same siebie, swoje potomstwo, swoich rodziców, ale także osoby bezdzietne, którym przysługują świadczenia socjalne. W związku z tym, według prognoz przykładowo firmy inwestycyjnej Blackrock, należy się spodziewać rosnącej w skali najbliższych dekad inflacji wynikającej z coraz mniejszego udziału osób pracujących w społeczeństwie. Chociaż warto zauważyć, że coraz więcej emerytów pozostaje aktywnych zawodowo, zarazem na ile jest to z własnej woli a na ile z konieczności to już inna sprawa.

Opieka zdrowotna jest innym palącym problemem naszego państwa, gdzie, także wskutek złej organizacji i zarządzania, już teraz brakuje nam wykwalifikowanych osób, które mogłyby zapewniać wystarczająco wysoki standard dotyczący opieki zdrowotnej, ale także jej dostępność jakiej wymagają osoby nie tylko starsze, ale też młodsze. Wraz z malejącą populacją, a w szczególności młodszych grup społeczeństwa, problematyczna pozostanie także kwestia obronności, ze względu na mniejsze możliwości rekrutacji, co dotyczy także ogólniej rozumianego rynku pracy. Mimo to stwarzającym największe problemy w odniesieniu do przyszłości, a który uniwersalnie za taki jest postrzegany przez większość społeczeństwa jest konstrukcja naszego systemu emerytalnego, którego ciągłość i stabilność będzie coraz trudniej zachować, a najprawdopodobniej coraz wyższym kosztem. Nie odbije się to także bez konsekwencji dla samych grup, którym takie świadczenia zostały lub zostaną przyznane, albowiem utrzymanie tak wysokiego poziomu świadczeń socjalnych jak teraz za kilka dekad nie będzie możliwe bez dużych negatywnych konsekwencji dla innych grup społecznych. Warto przy tym pamiętać, że zarówno większość z nas, jak i nasi rodzice oraz dzieci zostaniemy dotknięci przez postępujące zmiany. Nie zapominajmy także o stabilności naszego systemu prawnego, ustroju. W demokracji nie liczy się jakość głosów (jakkolwiek mierzona), ale ich liczba. Już teraz grupą społeczną wywierającą niemały, o ile nie największy wpływ, na wyniki wyborów oraz decyzje polityczne zarówno te o charakterze gospodarczym jak i kulturowym, także ze względu na swoje zaangażowanie, są osoby starsze. Przekłada się to, jak wszyscy jesteśmy już świadkami, na politykę państwa, gdzie coraz więcej wagi przykłada się właśnie do tej grupy społecznej chcąc zaspokoić ich potrzeby kosztem innych, mniej znaczących politycznie grup. Starsze społeczeństwo to także mniej dynamiczne społeczeństwo, potrzebujące większej stabilności. Jest w nim coraz mniej miejsca na dynamiczne procesy rozwoju i innowacyjność oraz implementowanie rewolucyjnych, nowoczesnych rozwiązań.

Ostatnia kwestia, którą warto poruszyć to rynek pracy oraz znaczenie Polski na arenie międzynarodowej. O ile z perspektywy zatrudnionego sytuacja wydaje się komfortowa, tak niektórzy z nas są lub chcą zostać pracodawcami. Rozwój i rozrost biznesu, spełnianie marzeń dotyczące prowadzenia własnej działalności gospodarczej będzie coraz bardziej utrudnione i ograniczone. Coraz mniejsza i starzejąca się populacja stanowi także argument na arenie międzynarodowej do zmniejszania politycznej i gospodarczej istotności naszego kraju. Będzie to miało bezpośredni wpływ na jakość życia Polaków, albowiem dotychczas nasz wzrost gospodarczy opierał się w głównej mierze na wzroście produktywności. W tym obszarze mieliśmy sporo do nadrobienia, ale to się zmienia. Coraz mniej dzieli naszą produktywność od tej, która cechuje kraje rozwinięte, tym bardziej wraz z przemianami demograficznymi zacznie nam ciążyć spadająca podaż pracy. Z perspektywy inwestorów zagranicznych, ale i rodzimych liczba powodów do inwestowania w naszym kraju będzie coraz skąpsza. Przepowiadanie tego co się może stać z naszym standardem życia jest jak wróżenie z fusów, ale trudno sobie wyobrazić abyśmy byli z malejącą i starzejącą się populacją w stanie rozwijać i rozrastać naszą gospodarkę nieustannie podwyższając nasz standard życia, nie mówiąc o znaczeniu międzynarodowym.